De dependency-hell werd lange tijd gezien als een van de grootste nadelen van Linux, maar daar hebben programma’s als yum en apt verandering in gebracht. Wil je een bepaald pakket installeren, dan zoekt yum vanzelf voor je uit welke pakketten nog meer nodig zijn om goed te kunnen functioneren.

De implementatie van de packagemanagers zoals Yum en APT zorgden voor een revolutie in het softwarebeheer; niet alleen op Linux-systemen maar eigenlijk zijn de App-stores van Apple en Android ook op dit principe gebaseerd: je hebt de beschikking tot een enorme softwarebibliotheek waarin je alleen maar hoeft aan te geven welk programma je wilt installeren en de rest gaat vanzelf.